Zesde, zevende en achtste dag in Poortugal

11 maart 2020 - Aljezur, Portugal

Liefste mededinootjes uit 5 B,

De voorbije dagen waren zo druk (alle poortugezen wouden handtekeningetjes van Dino omdat hij superlang op zijn kop kan staan en ook een beetje vuur kan spuwen) dat Dino geen tijd heeft gehad om op de blog te schrijven, maar dat maken we vandaag goed, beloofd!

Ondertussen hebben onze dinopootjes ons vanuit Porto Covo in Aljezur gebracht. Aljezur is een heel mooi dorpje dat op een berg gelegen is en helemaal op de top van die berg, daar staat uit een oud kasteel uit de 10e eeuw. Volgens de mensen in het dorp wonen nog steeds de oorspronkelijke bewoners in het kasteel (die zijn dus al 1020 jaar oud! Dat is zelfs ouder dan Dries en dan Dino). Die oude mensjes zullen wel heel goed moeten opletten voor het coronavirus, want die zullen wel kunnen extra kwetsbaar zijn. Ik denk dat ze best een muggenbeten over hun kasteeltje kunnen leggen. Ik wou ze graag een bezoekje brengen maar Dries had wel een beetje bang. Ik heb hem toch kunnen overtuigen om eens op de deur te gaan kloppen. We hebben daar zeker 4 minuutjes aan een stuk op de deur geklopt maar niemand kwam opendoen. Dries dacht dat de mensen druk bezig waren met de lenteschoonmaak. 

Het weer is hier supergoed. Het is hier soms zelfs 30 graden en nochtans is het hier winter. De sneeuwvlokjes durven hier door de hoge temperaturen niet komen. Volgens de Poortugezen is dat weer  niet normaal. Volgens hen heeft de opwarming van de aarde er iets mee te maken.  Weten jullie wat dat is 'de opwarming van de aarde?'. Zou het helpen als we de aarde in een zakje ijsblokjes wikkelen of hebben jullie betere ideeën?

Onderweg naar Aljezur maakten we allerlei dingen mee:  we ontdekten dat er cactusjagers bestaan die gaatjes in de cactussen schieten en zo verliezen die al hun water (gemeen he!), we moesten ons ook altijd supergoed inwrijven tegen de ☀️, we moesten bergen beklimmen, we moesten gaan lopen van wilde honden, we ontmoetten superlieve schaapjes en zelfs miniminilammetjes, we vonden bloemetjes voor juf stoffie, we aten ijsjes (mmmmmm) en reden zelfs op hertjes! Het is hier echt supersupersupersupertof.

Ik stuur jullie een kaartje, beloofd!

Jullie Dino voor altijd. 

Foto’s